قربان گــاه
به نام خدا
این روزها تاریخ، وقایع عجیبی را بر خود دیده،
موسی به طور می رود؛
ابراهیم(ع) با اسماعیل(ع)ش به قربانگاه؛
محمد(ص) با علی(ع) به غدیر؛
فاطمه(س) به خانه علی(ع)؛
و حسین(ع)، با تمام هستیش به نینوا.
من و تو، وقتی دعای عرفه ی امام حسین(ع) را می خوانیم، چه چیزمان را برای قربانی برده ایم؟
مال مان را؟
جان مان را؟
نفس مان را؟
از امام صادق(ع) سؤال شد: عرفات را چرا عرفات نامیده‌اند؟
حضرت فرمود: «جبرئیل، حضرت ابراهیم را روز عرفه به این مکان آورد، چون ظهر فرا رسید، جبرئیل گفت: ای ابراهیم! به گناه خود اعتراف کن و مناسکت را بیاموز! چون جبرئیل گفت اعتراف کن! این سرزمین عرفات نامیده شد»
به گناهانت اعتراف کن... نه، باید به خوبی ها و ثواب هایمان نیز اعتراف کنیم و طلب عفو کنیم.
پیامبر اکرم(ص) می‌فرماید:
«خداوند در هیچ روزی به اندازه روز عرفه، بندگان خود را از آتش جهنم آزاد نمی‌کند».
«در میان گناهان، گناهانی است که جز در عرفات بخشیده نمی‌شود»
*عیـــد بندگی، عید قربان، مبـــارک*
التماس دعا
