جهاد با نفس-4

امام صادق (ع) می‌فرماید اگر در همه این حالت‌های پنج‌گانه «إذا رغب، إذا رهب، إذا اشتهی، إذا غضب، إذا رضی» و در همه این لحظه‌ها، مالک نفس خودت شدی و نگذاشتی این نفس، راحت اسب‌دوانی کند، خدا بدنت را بر جهنم، حرام خواهد کرد. آیا این نتیجه کمی است!؟ببینید مجاهده با نفس چه ارتباط مستقیمی پیدا می‌کند با رفع عذاب الهی! از آن طرف، بهای بهشت هم جهاد با نفس است. (امیرالمۆمنین (ع): جِهادُ الهوی ثَمَنُ الجَنّةِ؛ غررالحکم/4756(
_______________________________________________________

مگر چقدر اهمیت دارد که انسان مراقبت کند که به میل نفسش عمل کند؟ اهمیتش به این است که اگر در قدم اول به میل نفست (که گناه نباشد) عمل کنی، ممکن است برای یکی دو بار، عیبی نداشته باشد؛ اما این نفس (وقتی که به میلش عمل کردی) قوی‌تر می‌شود و بعد از چند قدم، قطعاً تو را به گناه وادار می‌کند، و قطعاً نمی‌توانی مقاومت کنی. یعنی وقتی به میل نفست عمل کردی، نفست بزرگ و پُررو می‌شود، و وقتی که بزرگ شد، ایستادن در مقابل او و به حرفش گوش نکردن، خیلی سخت می‌شود.

ابلیس می‌گوید: من با «گناه»، بندگان خدا را هلاک می‌کنم و به جهنم می‌برم، اما آن‌ها توبه می‌کنند و حال من را می‌گیرند و من را هلاک می‌کنند. بعد من آن‌ها را به هوای نفس (یعنی به چیزهایی که دوست دارند ولی گناه نیست) وادار می‌کنم، و این‌ها می‌گویند: ما که گناه نکردیم، و خیال می‌کنند که راهشان درست است، بعد انتهای این مسیرشان می‌روند به جهنم، اما چون نمی‌فهمند که دارند به سوی جهنم می‌روند، دیگر توبه هم نمی‌کنند. (قال رسول الله (ص): إنّ إبلیسَ قالَ: أهلَکتُهُم بِالذُّنوبِ فأهلَکونی بالاستِغفارِ، فلَمّا رأیتُ ذلکَ أهلَکتُهُم بالأهواءِ، فهُم یَحسَبونَ أنّهُم مُهتَدونَ فلا یَستَغفِرونَ؛ میزان الحکمه/21389(

--------------------------------------------------------

حدیث 4:

امام صادق علیه السلام به مردى فرمود: قلبت را (براى خودت ) به مثابه همدمى مهربان و به منزله فرزندى که با تو دوستى خالصانه دارد قرار ده و دانشت را همچون پدرى که از او پیروى مى کنى و نفست را همانند دشمنى که با او به پیکار برخاسته اى و مال و دارایى ات را امانت و عاریتى بدان که آن را (باید به صاحبش ) برگردانى .